Boekbespreking 'Een vriendschap' door Silvia Avallone

Over de auteur
Silvia Avallone (1984) woont in Bologna, waar ze is afgestudeerd in de filosofie. In 2010 verscheen haar debuutroman Staal - vertaald in 22 talen en verfilmd - , die werd genomineerd voor de Premio Strega en bekroond met de Premio Campiello Opera Prima. In 2014 verscheen Marina Bellezza en in 2018 Levenslicht. In de zomer van 2021 verscheen haar nieuwste roman Een vriendschap. 

Over het boek
Elisa en Beatrice ontmoetten elkaar toen ze veertien waren, in een stadje aan de Toscaanse kust. Elisa belandde daar door een reeks onbegrijpelijke beslissingen van haar moeder, terwijl Beatrice er al haar hele leven woonde. In alles zijn ze elkaars tegenpolen, maar ze delen één overheersend gevoel: eenzaamheid. Wanneer ze op een dag besluiten om een dure spijkerbroek te stelen, ontstaat er een vriendschap tussen de twee die onverbreekbaar lijkt. Ze delen alles: hun eerste feestjes en liefdes, de eerste pijn en rouw. Elisa en Beatrice zijn jong, verre van perfect, rebels en onafscheidelijk. Maar dan breekt er iets. Dertien jaar later is Beatrice een wereldberoemde persoonlijkheid, ze heeft miljoenen volgers op social media en een bestaan waar anderen alleen van kunnen dromen. Elisa, inmiddels moeder, had het veel moeilijker na hun breuk en probeert de betekenis van hun vriendschap te duiden.

Bespreking
We geven het boek individueel een cijfer en van daaruit ontstaat het gesprek als we het cijfer toelichten. Beoordelingen en meningen:

• 7  Het bleef me boeien. Het benauwende was soms ongemakkelijk. Het introverte vanuit Elise. Het middendeel had korter gekund. Het einddeel langer. Toch roept het boek wel allerlei vragen op in en na de bespreking. Boeiender dan aanvankelijk bleek. Was de moeite waard. Blijf bij een 7.
• 7 Vlotte schrijfstijl, intrigerend onderwerp. Middenstuk te lang (een dip), eind wat onvoorspelbaar. Toch met plezier gelezen. Bij bespreking blijkt minder oppervlakkig dan eerst leek. Cijfer van 7 naar 8 vanwege het leesplezier.
• - Heb het boek niet uitgelezen. Tot blz 205 en toen was ik klaar met de langdradige verhalen die Elise in haar hoofd maakte over dingen die anderen zouden denken of vinden. Ook het continue ‘gevecht’ met haar vader, de hang naar haar moeder en boosheid omdat ze bij haar vader moest wonen en de relatie met haar broer die alles deed wat ‘god’ verboden heeft.
• 4 Boek over twee verloren levens. Lijkt in stijl heel erg op de boeken van Elena Ferrante. Weinig diepgang maar wat wel duidelijk wordt is de worsteling van twee jonge meisjes/vrouwen met relaties opgroeien en vertrouwen. Blijft een 4.
• 7 Door de bespreking is het cijfer iets verhoogd naar 7,5. Door ‘kale’ taal (is dit wel literatuur?) was het eerst een 7. Door de bespreking vind ik taal en thema en personages nu meer bij elkaar passen. Las lekker weg. Toch wel iets te oppervlakkig. Of was dat juist de bedoeling van de schrijfster? Omdat het passend was.
• 7 Roman leest wel gemakkelijk, maar was ook beklemmend om te lezen. Thema spreekt me niet aan, maar sommige dingen wel herkenbaar uit eigen puberteit. Wat is de bedoeling van de schrijfster? Welke levensthema’s of zaken wil ze neerzetten? Dat blijft een beetje vaag. En wie is zij zelf? Het boek roept vragen op. Na de bespreking hetzelfde cijfer, maar wel positiever over het boek. Over de auteur is weinig te vinden op internet en in het boek, ook een mysterie?
• 6,5 Deels langdradig. Geen herkenning of identificatie mogelijkheid had ik. Schrijfstijl vond ik niet geweldig. Rationeel begrijp ik hoe de twee elkaars essentiële eenzaamheid aanvoelen en dat ze proberen iets te krijgen wat ze gemist hebben in hun vroege jeugd.