Boekbespreking Ik ga leven door Lale Gül
Inleiding Ik ga leven door Lale Gül
In deze pamflettistische roman beschrijft Gül hoe moeilijk het leven is van Büsra, die opgroeit in een Turks gezin waarin men nogal streng vasthoudt aan de religieuze tradities. De ideeën van de studente Büsra botsen steeds meer met de opvattingen thuis. In Ik ga leven eist Gül de vrijheid voor haar hoofdpersoon (en voor zichzelf) op om het leven zo in te richten als zij wil. Dat heeft tot een haatcampagne op de sociale media geleid die vooral gevoed wordt uit de eigen, conservatieve, Turkse kring.
Gül pakt vooral de hypocrisie binnen haar gemeenschap aan waarin vrouwen continu achtergesteld worden bij mannen. Dat gebeurt vooral in lange essayistische stukken en binnen onbeholpen dialogen, waarin mensen opeens in een raar soort politieke taal gaan spreken.
Over de auteur
Lale Gül (1997, Kolenkitbuurt, Amsterdam) studeert Nederlands aan de VU. Tot haar zeventiende ging ze in het weekend naar een Koranschool van Stichting Milli Görüş. In haar autobiografische debuutroman Ik ga leven betwist ze alles wat ze daar geleerd heeft en meer. ‘Zeer grappig geschreven.’ Arnon Grunberg ‘Een moedig boek dat lof verdient.’ Özcan Akyol ‘Een geheel eigen stijl, bitter-geestig en ongegeneerd.’ Kees ’t Hart
Boekbespreking Ik ga leven
Dit boek werd door de meesten van de leesclub slecht gewaardeerd vanwege het taalgebruik. Toch was er wel waardering voor het lef om dit boek te schrijven . Het gemiddelde cijfer lag onder de 6 (op een schaal van 1 tot 10). Ne de bespreking gaven de leden de volgende meningen:
- ‘Moedig om over dit onderwerp te schrijven. De manier van schrijven had voor mij minder grof gemogen.’
- ‘Te rancuneus, voor mij niet erg geloofwaardig ook door het weelderige taalgebruik.’
- ‘ Geschreven in woede/onmacht. Hard taalgebruik en hierdoor boek niet uitgelezen. Ik vind het als pamflet voor de allochtone vrouw belangrijk, want nog steeds leven veel vrouwen zo en voeden hun kinderen op deze wijze op.
- ‘Het boek geeft een beeld van de gespletenheid waarin meisjes in de streng gelovige gemeenschap worden opgevoed. Het is een reden om onderwijs volledig openbaar te maken en religie los te koppelen van scholen.’
-‘Er is veel herkenning van mensen die in dezelfde situatie zitten, zowel bij moslims als christenen.’
- ‘Moedig, wel erg afstotelijk taalgebruik, waardoor wellicht teveel mensen afhaken. Toch goed dat ze het geschreven heeft. ‘
-‘Moedig werk, soms afschuwelijk beschreven. Moest wel moeite doen om door te lezen. ‘
